Şu anda sabah kahvemi yudumlarken, sabah programımı izliyorum. Programın konuğu Michelle Williams'dı. Bildiğiniz üzere kendisi küçük kızının babasını kaybetti, birlikte değillerdi zaten ama sorumluluk şimdi tek başına üzerine kaldı. Ebeveynlik tek başına kolay değil. Her bakımını siz yapsanız dahi, çocuğunuzu hayatta sizin kadar önemseyen, düşünen birinin varlığı bile çok rahatlatıcı bence. Televizyonu açtığımda kendisine sorulan bir soruyu cevaplıyordu. Soruyu bilmiyorum ama cevabını çok beğendiğimden sizlerle paylaşmak istedim.
Dedi ki "Kızımı parka götürdüğümde bir sürü yara, morluk ve kızarıklarla geri dönüyor. Bazen kendisini utandıracak durumlara düşüyor…Bütün bunlar bir sonraki gün büyük bir sevinçle ve coşkuyla parka koşmasını engellemiyor. Onun bu cesaretini gözlemleyerek, ben nasıl hayattan korkarım? Nasıl aynı coşkuyla hayata atılmam?"
İnciniyoruz, bazen kolumuz kanadımız kırılıyor, hata yapıyoruz, hata yapılan oluyoruz… Herşeye rağmen seçimimiz ayağa kalkıp, üstümüzü silkeleyip, hayata koşmak olmalı. Çünkü hayatta üzücü ve sevindirici şeyler herzaman iç içe olacak. Kötülüklere bakıp, güzelliklerden vazgeçmek akıllıca değil.
Kendime büyük bir ders çıkardım, umarım size de aynı güzellikte aktarabilmişimdir…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder