Ben küçükken, annemin arkadaşları geldiği zaman, yani günü olduğu zaman, eve geldiğimde içime çektiğim mis gibi kokuya bayılırdım. Pişmiş hamurun o rahatlatıcı kokusu beni sarhoş ederdi. Geçen gün kızlar okuldan geldiklerinde, sevinçle mutfağa koştuklarında, o günleri yeniden hatırladım. Bu seferde o keyfi çocuklarına yaşatan birisi olarak mutlulukla doldum. Ben pek yapmam, alışık değiller, böreğe, keke…Yine de herşeyi tatmak istediler, biraz biraz kestim koydum. Cıvıl cıvıl yorumlar yaparak yediler. Bu iki bülbülle, sanırım bize hep bahar!
21 Mart, Nevruz, Yeni yıl, baharın gelişi, doğanın uyanışı, günlerin uzamaya başlaması, bana pek bir kutlamaya değer geliyor. Evet çok eski bir Orta Asya adeti olabilir, artık Türkiye'li Türkler kutlamıyor, unutmuş olabilir ama okudukça pek bir aklıma yatıyor, hoşuma gidiyor, evet yılın başlangıcı için, baharın başlangıcı daha mantıklı diyorum. Bu nedenle, herşeyi kutlamaya gayret ettiğim gibi, doğanın uyanışını da fırsat bilip, kendime bir kutlama çıkardım. Bir çay partisi verdim. İsmine yakışır şekilde bol bol çay içtik, sohbet ettik, ve baharın gelişini kutladık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder