Bowling Partisi

Gecen yilin son gunlerini, Yasemin icin yeni bir aktivite ile tamamladik. Okullarinin Aralik ayi gezisi bir bowling salonunaydi.

Gitmeden once yazin oynarlar diye aldigim tahta bowling setinde bir iki atis gosterip, basitce ne yapacaklarini anlattim. Asil kurallari ise gezide ogrendi. Bence oyunun teknik kurallarindan daha onemli kurallari; sirasini beklemek, baskalarinin atislarini izlemek ve onlari yureklendirmek, basarilarini da el saklatarak ya da sarilarak kutlamakdi.

Yasemin'in grubundaki cocuklardan biri utangacdi, oynamak istemedi. Diger ikiside ilk iki turdan sonra baska seylerle ilgilenmeye basladilar. Yasemin'se tam kendisinden bekledigim gibi davrandi ve arkadaslarinin yerinede oynamaya devam ederek tum turlari bitirdi. Hesaplarima gore, o agir topu 1,5 saat icinde 100'e yakin kez yuvarladi. Her atistan sonra ciglik cigliga zipladi ve atisini kutladi. Bu saf sevinciyle herkese de bir nese kaynagi oldu.

Yasitlariyla bir arada fiziksel aktifitelerini gozledigimde, bir kez daha fiziksel sporlara yatkinligini ve bu konuya egilinmesi gerektigine karar verdim. Yasemin guclu, yasina gore sevdigi seye oldukca konsantre olabilen, cok aktif bir cocuk.

Isterim ki cocuklarim, basarinin ne keyifli bir sey oldugunu, takim calismasinin guzelligini, arkadaslarinin basarilarini kutlama, sevinclerini paylasma heyecanini, basarisizligin kotu birsey olmadigini, bu nedenle benimsenmesi gerektigini, dogrulari onlar sayesinde buldugumuzu, nihayetinde asil basarisizligin hic denememek oldugunu, bilsin. Butun bunlari onlarin anlayabilecegi sekile donusturme firsatini verdigi icin boyle takim oyunu organizasyonlarinin iyi firsatlar oldugunu dusunuyorum.