Her hikayenin bir sonu var, bununda geldi. Son iki yıldır B caddesinin üç farklı noktasında, günde en az 2 kez, gidip geliyordum. Eğer özel bir aktivite varsa, ya da sınıfta yardımcıysam, ya da birşey unutulduysa 3-4 kezde aynı üçgeni arabamla geçtiğim oldu. Bizim ev, Defne'nin okulu ve Yasemin'in okulu. Geçen cuma bu üçgeni son kez geçtim. Gözlerim dolu, içim buruk, yavaş yavaş vedalaşarak… Defne artık anaokulunu bitirmiş oluyor. Artık o da Yasemin'in okuluna başlayacak! Defne'nin bu yıllarını ardımızda bırakmak, vedalaşmak kolay olmadı. Ama tabii büyük bir avuntum var, kızlarım büyüyor ve ben bugünlerini görüyorum…
Yeni hattım bir doğru! B caddesinin iki ucunda, iki noktada gidip geleceğim önümüzdeki okul yılı. Aslında bir yandan hep beklediğimiz gün. Artık Defne'nin kendini kurtardığı zaman. Özel okullara para ödememizin sonu. Henüz günde 3 saat gideceğinden henüz küçük bir adım ama bir sonraki seneye benimde vaktim olacak. Çalışabilirim, gözüm okadar arkada kalmaz, bebek değiller artık derim, elimden geldiğince yanlarında olmuş olurum.
Şimdi ne şanslıyım ki önümüzde güzel bir yaz tatili var. Her anı kızlarımla dolu dolu geçirmek istiyorum. 5 gündür çok güzel şeyler yaptık, burada paylaşmak için sabırsızlanıyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder