Günlük işler içerisinde kendimi ihmal etme eğilimim var. Eşim önce kendin için birşey yap, sonra işlere başla diye öğütler sık sık. Sözünü dinledim. Akşamları bulaşıkları yıkamadan geçtim, onlarla televizyon keyfi yaptım. Herkesi yatırdıktan sonra bende dinlenmeye çekildim. Sabah ortalığı toplamadan önce yürüyüşe çıktım, ya da bir arkadaşım aradığında işim var demedim, çıktım buluştum. Hatta aylar sonra maniküre gittim.
Sonuç: İçimde bir garip huzur, mutluluk, ama ev darmadağınık, yiyecekleri günlük alıp tüketiyoruz. Dün akşam kahvaltı ettik. Tatil yazılarıma başladım, sonunu getiremedim. Defne'nin doğumgünü hazırlığını ihmal etmişim haftasonuna yer bulamadım. Yasemin'in okulu için söz verdiği şeyler son dakikaya kaldı. Gene de içimde bir sıcak huzur, herşeyi yoluna koyacağıma dair bir inanç var. Tatilden sonra bir tatile ihtiyacım vardı! Tavsiye ederim, böyle de oluyormuş,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder