Yumuşak bir anne olduğumu söyleyebilirim. Ailemin mutluluğu önemli, bu nedenle birçok kuralın çiğnenmesine toleranslı davranıyorum. Yalnız hassas olduğum şeyler var. Eğer sınırı geçtiyseniz vay halinize, şefkatli anne nereye gidiyor bilmiyorum ama Mary Poppins'in cadı hali çıkıyor içimden, hiç acımam yok. Eğer çok iyi anlattığıma inandığım birşeyi, gene tekrarlarsa mesela…
Bu resim geçen Mayıstan. Resimlerimi organize ederken rastladım. Çok kızgındım ama görünce gülümsedim, hemen affettim,ama cezasını geri almadım. Gerçi cezada demiyoruz, hatasının sonucu. Çok isteyerek aldırdığı, yapmak için beklediği, çıkartma kitabını ondan aldım, Defne'ye verdim. Birdaha o kitaba sahip olamadı. Bu mektup ve yanında ters çevrilmiş, ağzı açık kumbarası, masamın üzerine bırakılmıştı. Bana yalvarıyor, " Çok üzgünüm, bir rulo tuvalet kağıdını atarak tuvaleti tıkadığım için. Defne'ye çok kızdığımdan oldu. Lütfen masraflara karşılık benim paramı kullan, ama lütfen kitabımı bana geri ver!".
Mektubu okuyunca yanına gittim. Beni o hareketiyle çok üzdüğünü, hayal kırıklığına ugrattığını anlattım. Sonucunda katlanması gereken şeyin ağır olduğunu bildiğimi, onun içinde çok üzüldüğümü söyledim. Kötü bir karar verdiğini, sonucuna da katlanması gerektiğini anlattım. Eğer o çok ağlıyor diye kitabını geri verirsem, her defasında ağlayarak bir dertten kurtulabileceğini öğretmiş olacağımdan, geri dönemeyeceğimi, bunu da onu çok sevdiğim için yaptığımı söyledim. "Çok zor ama anneciğim, ben o kitabı çok istemiştim, tüm hayalim, eve gelip onun başına oturmaktı…"."Evet bende çok isterdim, zaten senin gülümsemeni görmek için almıştım o kitabı, göz yaşlarını silmek için değil. Keşke böyle yanlış bir karar vermeseydin, keşke Defne'ye kızgınlığını benden, senden çıkarmasaydın.." dedim. "Ama olan oldu, ağlayarak olmuşu geri çeviremediğimize göre, seni teselli etmek için televizyon karşısında dondurmaya ne dersin?Tabii istersen odana kapanıp ağlamaya da devam edebilirsin. Bu herzamanki gibi senin karar vermen gereken bir durum."
İşte bu fotoğrafın anısı.
Ay kıyamam ama çocuğun doğru yetişmesi için, adil, hakkaniyet sahibi bir birey olabilmesi için kurallar şart. Sevgi yüzünden hatalar yaptığımız oluyor ama o kumbarayı oraya koyması ve özür yazısı içimi eritti ...
YanıtlaSil