İki Çocuk Annesi Olmak – 2

İki çocuk annesi olmak dünyanın en güzel şeyi değil. Çünkü, 3 çocuklular var, 4 çocuklular var, daha fazlasına sahip olanlar var. Bakmayın şu anda sürünüyorlardır, ama eğer iyi iş başarırlarsa, çocuklarını layıkıyla büyütürlerse, bir gün onlardan daha tatminkarı olamaz.

Hafta sonu, çocuksuz bir çift arkadaşımızla dışarı çıktık. Kanal kenarı, çok güzel görüntüleri olan, keyifli bir mekanda saatlerce stres olup durdum. Çünkü kızlar kavga ettiler, çünkü suya düşme risklerini aldılar, çünkü yüzen kazlara, ördeklere ekmek vermeye kalkışıp, çevredeki tüm doğal yaşamı restorana topladılar. Artık 30’lu yaşlarını sürmeye başlayan arkadaşım, “Çocuk sahibi olmaya korkuyorum”, dedi. “Biz çok rahatız, böyle alıştık çünkü. Hayatımı seviyorum.” Sesli düşündüm o anda. Ona, “Hayatta daha büyük bir tatmin olamaz”, dedim. “Hiçbir eser bu kadar tatmin verici olamaz, hayatin tamamlanıyor adeta…”

“Bir tane yapacağımda iki asla yapamam. Eşit sevebiliyor musunuz?”. “Hem de nasıl!” dedik ikimiz birden. “İkisi de çok önemli bizim için.”. Dedim ki “Hiçbir şeyi sahip olmadan anlayamıyorsun. Yaşaman lazım. Yasemin’i doğurmadan hayatta böyle bir tatmin olduğunu bilmiyordum, öğrendim. Defne’yi doğurmadan önce ise, Yasemin’in sevgisi çok büyük, birini daha nasıl bu kadar severim diyordum. Kalbim ikiye bölünecek, sevgim azalacak sanıyordum. Oysa bir çocuk doğururken, bir kalbim daha oluştu sanki. Kalbim bölünmedi, iki katına çıktı gibi geliyor. Öyle bir sevgi ki akmıyor, çağlıyor. Eskisinden de beter. Bazen beni aşıyor.

İki çocuk annesi olmak adlı ilk yazımı okuduysanız, bayağı bir yol aldığımızı görebilirsiniz. O zaman çektiğim sancılar, kalbimin büyümesi sancılarıymış. Simdi o sancılar çok azaldı, yerini bol kas ağrısına bıraktı. Peşlerinden koşarken, arkalarını toparlarken bol bol kaslarımı büyütüyorum şimdilerde.