Ilk Gosterimiz

Yasemin'in okulunda, noel kutlamalari programina, bu sene ilk kez, bir sahne calismasini programa almislar. Gosteriden ancak bir hafta once haberdar oldugum bu durum saskinlikla karisik bir heyecan yaratti evimizde.Gittigim en sevimli, en eglenceli gosteriydi.

Once nasil olur, biz noel kutlamiyoruz, diye dusunduk. Sonra hem Yasemin'in bu ilk performansini kacirmamak icin, hem de yapilan her halikarda guzel bir sey oldugundan, bu durumu akisina birakmaya karar verdik. Kendi heyecanimdan yola cikarak, Yasemin'i yatistirmaya, durumu izah etmeye calisdim.O baslangicdan sonuna kadar son derece sogukkanliydi, olayi dogal kabul etmisdi. Ben gosteriniz dedikce, ne gostericez anne diye soruyordu. Gosteri gunu ise "Anne simdi mi gostericez onlara?" diyerek beni kahkahalara bogdu. "Bak bir suru anne baba olacak, oturup seni seyredicez, bizi goremezsen sakin korkma orada olacagiz", dedigimde, gereksiz aciklamalar yapiyormusum, o bunu hep yapiyormus gibi bakdi bana. Minik kafasindan neler geciyor acaba?

Okuldan eve donusumuzle, gosteri arasinda uc saat kadar bir vakdimiz vardi. Ona bugunun yildizi sensin dedim, iyi birsey oldugunu hissetti ve gulumsedi. Evde ilik sut icirip, televizyon karsisinda dinlenmesini sagladim. Yemegimizi erken yedik. Babamizda erkenden eve gelmis, ici icine sigmiyordu. Demek boyle oluyormus, biz bunu hep izledik televizyonlarda, simdi bu duyguyu tadiyoruz, gercekmis, diyerek dolasiyordu. Hepimiz ozenli giyinerek cikdik evden. Tam vakdinde oradaydik. Yasemin'i buyuk toplanma odasina birakip, kendimi zorlayarak disari cikdim. Ozellikle istenmisdi, orada oyalanilmamasi. Kostumlerini giyip, son provalarini yapacaklardi. Iyide ortalik cok kalabalik, kizim daha cok kucuk, dikkat edebilirler mi? Sinan'in zoruyla gosteri salonuna dogru ilerledim, oysa ben camdan iceri izlemeyi planlamisdim.

Gosteri salonu, aslinda kilisenin toplanma bolumu. Oldukca hos, yeni bir kilise, yararli teknolojik gelismelerle donatilmis. Sahnenin hemen ustunde dev bir ekrani var. Iceride kalabaligi gorunce, hem iyi bir yer kalmamis diye, hem de Yasemin urkerse diye telaslandim.

Burada yapilan organizasyonlarin duzeni ve guzelligi bir kere daha beni sasirtti. Salona girisde, tipki profesyonel performanslarda oldugu gibi, basili gosteri programi bile verildi. Okul direktoru bir acilis konusmasi yapti ve sarkilarin ingilizce noel anlamina gelen "Christmas" in bas harflerinden secildigini belirtti. Her bir grup cikdiginda ekrandaki harf ve goruntuler degisti. Kimi grup cok iyi, kimisi felaketti ama hepsinin ortak yonu, cok cok tatli olmalariydi.

Yaseminler ve sinif arkadaslari melek rolundeydiler ve meleklerle ilgili iki sarki soylediler.En son siradaydilar.Beyaz kostumleri ve kanatlariyla kucuk guzel meleklere donusmuslerdi. Bana ait melegi , kararsiz adimlarla sahnede gordugumde, yuregim kabardi. Bir yandan ogretmeninin direktifleriyle pozisyon almaya calisirken, diger yandan dikkatlice gozlerini seyircilere dikmisdi, karanlikda bizi secmeye calisiyordu. Bulundugumuz konumdan bizi gormesi cok zordu, gosteri boyunca gozlerindeki soru isareti gitmediysede hicbir hareketi unutmadan sonuna kadar basariyla sundu. Ikinci sarkida ayaga kalkip bizimde katilmamiz istendi, tum cocuklar sahneye cagrildi. Daha ilk gosterileri izleyicilerinde katilimiyla buyuk bir performansa donmusdu.

Bu arada iceri girdigimizden beri uyumayi tercih eden kucuk melegim, ilk piyano sesiyle uyandi. Hemen kucagimiza alip, sahneyi gormesine gayret ettik. Algilar algilamaz onun icin muthis bir eglence basladi. Sahneye bir tezahhurat, bir cigliklar.Hic gormedigimiz kadar costu ve eglendi bir anda. Sessiz ol uyarilarimizi anlamayinca, baba onu sahneden uzaklastirmak zorunda kaldi. Kendi yasi icin oldukca coskulu, motive edici bir seyirciydi.

Bu gosteri iki kizimiz icinde bir ilk oldu. Yasemin sahnede, Defne ise seyirci koltugunda cok iyi performans gosterdiler. Cok gururlandik, degiyor iste, herseye degiyor dedigimiz anlardandi.