Kendimi çok öncelik listesine koyabilen bir insan değilim. Sevdiklerim için hemen vazgeçerim yapmak istediklerimden, ihtiyaçlarımdan.
Bu sene Yasemin'in programı çok yüklü. Haftanın 6 günü yüzüyor. Okulda bazı özel programlara hak kazandı, ekstra faaliyetlere katılıyor. Piyano ve müzik dersleri alıyor. Onunkilerin üzerine Defne' nin faaliyetleri ve ev işleri eklenince, hiçbir anı ziyan etmemem, son derece verimli yaşamam gerekiyor. Her 1 en fazla 2 saatte bir, bir yerde olmam gerekiyor. Yarım saatlik piyano dersinin 20 dakikasında Defne'yi de sürükleyerek alışveriş yapıyorum. Yase yüzerken, Defne'ye ödev yaptırıyorum. Yemek yaparken Yase'ye ödev yaptırıyorum. Aralardaki 1 saatlik eve dönüşlerimde kafamda yapılacaklar listesi oluyor. Yemeğin ön hazırlığı yapılıyor, ya da buzdolabının bir rafı temizleniyor, bir sepet çamaşır katlanıyor, ya da sınıf annesi görevlerine oturuluyor….bu ve bunun benzeri bir sürü görev tamamlanıyor. Haftanın en az 5 günü, her akşam için yeni bir yemek pişiriliyor. Arada alarmlar çalıyor. İş neredeyse bırakılıyor, hemen üst değişitirilip biri bir yere götürülüyor, alınıyor, getiriliyor…Bu kadar kronometre eşliğinde yaşayınca sık sık da bunalıma giriliyor….Giriyorum..Kendim için gene hiçbir şey yapmadım, çok mutsuzum diyorum, kendime üzülüyorum…
Geçen gün televizyonda bir sanatçıya sorarlarken düşündüm. Şimdi birkaç aylık ömrüm olduğunu öğrensem ne yaparım? Yapmak istediğim harika tatili mi yaparım? Kendimi bakıma alıp, masajlara mı koşarım? Evlenince bıraktığım kariyerime mi dönerim?Ne yaparım? Ailemle,sevdiklerimle, sevgilimle bol bol vakit geçiririm, söyleyemediğim herşeyi söylerim. Ama en çok, en çok çocuklarımla vakit geçiririm. Şimdi ne yapıyorsam aynısını yaparım yani. Dahası onları yanlarında olamayacağım zamanlara nasıl hazırlayabilirim diye düşünürüm. Kendimden bol hatıra bırakırım. Beni unutmasınlar diye değil, ihtiyaçları olduğunda beni hissedebilsinler diye. Onlara öğretmek istediğim ne varsa kalan ömrüme sıkıştırırım.
Bunları düşününce derin bir nefes aldım. Kaç kişiye nasip olur azıcık ömrü kaldığında yapmak istediği şeyleri, şimdi yapabilmek? Aslında çok mutluyum.
Ya siz, siz ne yapardınız?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder