insanın çocuklarının büyümesi..Ancak hala senin dünyadaki en güzel, en iyi anne olduğuna inanacak kadar büyümesi, daha fazla değil. En güzel zamanlarımızı geçiriyoruz kızlarımla...
Ne güzel birşeymiş zevklerimizin yavaş yavaş çakışmaya başlaması…Sushi'ciye gidelim mi dediğimde hevesle atılmaları, McDonald's diye tutturmamaları…Karşılıklı gözlerimizi devire devire sushi, edamame yiyişimiz..
Ben suda yoga yaparken yanıma geçip bana katılmaları, dengemi sağlayamadığımda akıllı kızımın bana "Suyla bir ol anne, su ol!" demesi…
Alışverişe çıktığımızda, ihtiyacım olan şeye dair herşeyi bana koşturmaları, denediğim herşeyi "Çok güzel oldu!", diye onaylamaları:)
Yasemin'le karşılıklı birbirimize yüzme teknikleri öğretmemiz, birbirimizin eksiklerini tamamlamamız. Yakın zamana kadar ben ona yüzme öğretirken şimdi benim bu nasıl yapılıyor şeklinde başlayan soru cümlelerim…
Arabada onların sevdiği parçalarla benim çağı yakalamam, birlikte bağıra bağıra şarkı söyleyişimiz….
Onların beni yakayalışı, benim bildiğim herşeyi onlara öğretip daha ileriye itmem, beni geçmelerini neşeyle izlemem…
Ne güzelmiş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder