Prenses Dönemi Bitiyor mu?

Yasemin, kendisi seçmeye başladığından itibaren, hep bir prenses karakteri seçti kendine, Cadılar Bayramı için. Önce Ariel, Küçük Deniz Kızı idi, sonra Külkedisi, sonra Pamuk Prenses. Bu sene ilk kez farklı bir karaktere büründü. Bu sene leopar kızdı o. Bir kere daha verdi bana büyüyor olduğu sinyallerini. Hayatında bazı şeylerin değiştiğinin habercisi gibi. Defne ise gökkuşağı perisi oldu. Bana göre bir melekti.

Yasemin Cadılar Bayramı okul yürüyüşünde yalnız kalmadı. Babamız izin aldı ve o katıldı kızının yürüyüşüne. Defne’nin yürüyüşünde ise ben yıllar öncesinde gibi idim. Yasemin iki yıl yürüdü ayni yerde, bende ona el salladım ayni köşeden, resimlerini çektim aynen Defne’ninkini çekiyor olduğum gibi. Şimdi tecrübeli bir anneyim artık, Yasemin’de ne olacak, sırada ne var bilemiyordum. Şimdi biliyor olmanın rahatlığı var hareketlerimde. Defne hep yürüyüşlere katılıyormuş gibi, öyle rahat, öyle uyumlu ve mutlu idi. Önce ürkek bakıyordu el sallayan anne babalara sonra beni gördü rahatladı, pozlar vermeye başladı. Yürüyüşü takip eden sınıf partisinde de çok iyi vakit geçirdik kızımla. Birlikte oyunlara katildik, ödüller kazandık.

Defne’nin partisinden sonra Yasemin’in sınıf partisi hazırlıklarına koştum. Bir iki gönüllü anne ile sınıflarını süsledik. Sonra onu izledim sınıf aktivitelerinde.

Yasemin bu sene benimde kostüm giymemi çok arzu etti. Bense bir turlu kendime bir şey beğenemedim, vaktimde olmadı bakmaya. Son gün arkadaşlarımızla buluşmaya karar verince şeker toplamak için, son anda gidip aksesuarlar aldım. Kendimi bir cadıya benzetmeye çalıştım. Hazırlanıp karşılarına çıkınca heyecanlandım, nasıl olmuşum, neyim ben deyince ikisi birden aydınlık yüzleriyle atladılar kollarıma. “Cadısın sen, cadı olmuşsun! Bizde bizde sana benzemek istiyoruz, seneye bizi de senin gibi yapar misin?” dediler. Oh dedim beğendiler, daha iyi bir iltifat düşünemezdim. Onlar mutlu, ben mesut düştük yollara. Gelen çocuklar elleri boş dönmesin diye, kendi kapımıza şeker asmayı unutmadan.