09 Eylül 2009

Yasemin Okullu Oldu


Kızımın doğum günü için Facebook’da ne düşünüyorsun bölümüne şöyle yazmıştım: “O gün ilk kez Allah’ın varlığına kafamda en ufak bir soru olmadan inandım, kendimi tamamen koşulsuz olarak O’na teslim ettim, kendimi ödüllendirilmiş, takdir edilmiş hissettim, hayatim ve içimde oluşan hayat için şükran doldum, 5 yıl önce, Yasemin’i ilk kez kollarıma aldığımda…”. Yaş gününden 2,5 hafta sonra okula başladığında ise bu sefer şöyle düşünüp yazmıştım. “ Eline ilk boya kalemini aldığından beri okula başlayacağı günü düşünüp göz yaşlarıma engel olamıyorum. Yavru kuşum yuvadan uçuyor….”. Bu senenin bizim için belki de en önemli olayı Yasemin’imizin okula başlaması idi.

Annelik çok çelişkili bir rol. Yorulur biran önce büyüsünler istersiniz, büyüdüklerini fark eder fark etmez pişman olursunuz. Hem yalnız kalmak istersiniz, hem de yanınızdan hiç ayrılmasınlar . Biran önce uyusunlar dersiniz, uyurken özler gidip gidip bakarsınız. Okula başlasın da biraz nefes alayım dersiniz, okulun ilk günü bırakıp dönerken bacaklarınız titrer geri gitmek ister. Bu kadar çabuk almayın kızımı, bir sene daha, bir senecik daha yanımda olsun. İşte bu çelişkiler içinde götürdüm kızımı ilk gün okula.

Allah’tan okulun ilk günü kısa ve ilk yarısında anne babalarda sınıfta oluyor. Birlikte verilen bir listede söylenenleri yaparak sınıfı keşfediyorsunuz. Sonra hep birlikte oturup, sınıf öğretmenlerinin okudukları hikayeyi dinliyorsunuz. Hikayede geçtiği üzere miniğinizin eline bir öpücük kondurup, nereye giderlerse gitsinler onların yanında olacağınızı söylüyorsunuz. Bizi ve öpücüğümüzü düşündükleri her an yanlarındayız.

Okulun ilk gününe babası katılamayınca, en azından birlikte özel bir şey yapabilmek adına, hep birlikte öğlen yemeğine çıktık. Yasemin’in en sevdiği restoranlardan birinde yemek yiyip, kızımızın önemli gününü kutladık.

Ertesi gün okul çıkışında Yasemin’e, o okuldayken onu çok özlediğimi söylediğimde, o kendi doğal ve saf haliyle “Ben kimseyi özlemedim, keşke okul daha uzun olsaydı!” dediğinde sevinçle gülümsedim. Anneliğin çelişkilerinden biri daha iste. Özlememesi negatif gözükebilir ama aslında bir sürü pozitif mesajı var. Okulu seviyor, kanatları uçacak kadar güçlenmiş. Benden uzaklaşıyor olması benim için hüzün verici olabilir ama onun hayattaki ilk adımlarının güvenli olması nedeniyle çok sevindirici. Diliyorum ki ömrü boyunca okulu, okumayı, öğrenmeyi ve ilerlemeyi hep çok sevsin.

1 yorum:

  1. :)umarım dilediğimizden de güzel hayatları olur:)cok güzel yazmışsın Biricik'im,o kadar işinin arasında bu duygularını bizimle paylaştığın icin cok teşekkürler:)

    YanıtlaSil

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...