Cadilar Bayrami

31 Ekim sabahi kalkip, perdeleri acdigimda, cadilar bayraminin tam da adina yakisir sekilde bir baslangic yaptigini dusundum. Yatak odasi penceremizden gorunen daglari ve vadisindeki kucuk sehri sis kaplamisdi. Gunun anlamindan etkilenip bu doga olayina urpererek bakdim.Bir gece once, cok yakinimizda orta siddetli bir depremle sallandigimizda da, Yasemin ayni sekilde dusunmus, "Canavarlar geliyor anne kacalim!" diye bagirmisdi.Baslangicindaki urpertici doga olaylari haric, ogun hersey beklendigi gibi gelisdi.

Cadilar Bayrami icin, Yasemin cok guzel bir denizkizina, Defne ise sirinmi sirin bir kelebege donusdu. Birgece once, Yasemin’in bakmaya doyamadigim saclarina bakim yapmisdik. Kostumunu giydikden sonra, saclarina ve yuzune rengarenk simler surduk. Suslendi ya, yuruyusu, durusu degisti, o artik bir prensesti. Kucuk Defne'minse kelebek rolunu pek benimsedigini soyleyemem.O, onu kavrayan bu yumusak govdenin sisesini tutmasina yardimci olmasindan dolayi memnundu sanirim; ama kafasindaki antenlerin ne ise yaradigini anlayamadi, yine de dayandi.

Ilk olarak okulda duzenlenen kostumlu yuruyuse katildik. Bu Yasemin'in ilk torenli yuruyusuydu, ben cok heyecanlandim. Insanin susleyecek iki kizi olunca, evden cikmasi guc oluyor. Tam Yasemin'in sinifi siraya girerken vardik sinifa. Telasla katildi kalabaliga, ne oldugunu anlamadan. Bense elinde kameralarla gelen anne,baba,teyze, anneanne,dede kalabaligi icinde, bir elimde kamera digerinde Defne, Yasemin’i goruntulemeye calisdim. Ortalikda dolasan kendisi bebeklikden henuz cikmis ve Defne'nin uzerine atlamaya calisan cocuklardan biri, Defne'ye zarar vermesin diye ugrasirken, sik sik kaybettim prensesimi gozden. Her buldugumda kosturup, “Yasemin buradayim yavrum, cok iyi yapiyorsun” diye bagirmayi ihmal etmedim. Bir ara yine Defne ile ilgilenirken ben, siniflarina donmusler. Insan kalabaliginin icinde Defne'nin bebek arabasiyla zorlukla gecerek sinifa girmeyi basardim. Bir takim anneler aksamki parti icin hazirliklari surduruyorlardi. Defne'nin uyumasini firsat bilip, hemen yardima kosdum. Her ani degerlendirip, mumkun oldugunca katilimda bulunuyorumki, Yasemin hicbir yonden eksik kalmasin.

Aksamki partiye daha cok yemek diyebilirim. Prensler,prensesler,korsanlar ve cesitli kahramanlar oturup yemeklerini yediler ciddiyetle. Sonra da neseyle kosup hediye paketlerine ulastilar. Oyle bir ortamda cocuk olmak ne guzel.

Yasemin dogdugundan beri, heryil kabak tarlasina gittigimiz gibi, her 31 ekim aksami da buradaki bir alisveris merkezinin Cadilar Bayrami aktivitesine katiliyoruz. Boylece cocuklara kostumlerinin tadini biraz daha cikarma, birgunluk istedikleri kahramana donusmenin zevkini uzatma firsati doguyor. Dahasi bolgedeki diger kahramanlarla karsilasma olanagi oluyor, birbirlerini merakli gozlerle suzuyorlar. Biz bu zevki bir adim daha ileriye goturup, Turk oyun grubu arkadaslarini biraraya getiriyoruz. Bu sene buyudukleri icin, herseyin daha cok farkindalar. Karsilasinca coskuyla kostular birbirlerine, kostumlerini hatirlayinca gururla salindilar birbirlerine. Sonra el ele tutusup nese icinde seker topladilar, magaza magaza dolasip. Yasemin bazi yerde neseyle kostu kostumlu seker dagiticilarina, “Anne bak prenses!” diyerek, bazi kostumlerden korktu, uzakdan uzatarak, ayaklari geri geri giderek ama sekerini birakmaya gonlu el vermeyerek topladi sekerlerini. Seker sevmiyor, baska cocuklar icin toplamis, oyle diyor. Cadilar Bayraminin bir gun oldugunu ve baska cocuklarin bize seker toplamak icin gelmeyecegini anlayinca uzuldu. O hep prenses denizkizi kalip, seker dagitmak istiyor.

Cadilar Bayrami ve on hazirliklari sayesinde guzel bir gecis yaptik sonbahara. Simdi bizi kisa hazirlayacak sukran gunu, noel ve yeni yil kutlamalari var sirada. Sansliyim ki, cocuklarim sayesinde yine yeniden, eski heyecanlarla hazirlaniyorum bugunlere.