Bu sabah canı sıkılan kızıma kızıp, her zamanki gibi oyuncaklarını göstermedim. Ona hak verdim. Kendimi onun yerine koydum, ne yapardım yapmak için can attığım her şey önüme konsa , bu kadar değerli olurlar mıydı benim için? Onun hayatini zorlaştırmaya, hayatına biraz görevler eklemeye karar verdim.
Önce, birlikte yeniden değerlendirilecek çöpler için, içi dolu şişeleri boşaltıp, ayırdık. Okulda şu anda isledikleri dünya günü ile de bağdaştığından çok hoşuna gitti. Sonra, birlikte yıkanacak çamaşırları renkleri ve türlerine ayırdık. Lekelerin üzerine deterjan sıkıp birlikte çitiledik. Sonra çöp tenekelerini, birlikte dışarı, caddeye taşıdık. Günlük görevler üzerinde de bol bol konuştuk.
Eve dönünce, ona, haftalık olarak teslim etmesi gereken ödevleri, bölüm bölüm yapması gerektiğini hatırlatıp, kitabının başına gönderdim. Henüz ilk sayfayı yapmıştı ki okula gitme zamanı geldi. Odasına koşarken, zamanın nasıl çabuk geçtiğinden şikayet ediyordu.
Bu kuzular böyle işte ya da onları biz böyle yetiştiriyoruz. İşe yaramak çok hoşlarına gidiyor, ufak görevleri başarıp, büyük mutluluklar yaşıyorlar, bizi de çok mutlu ediyorlar. Ne güzel çıkmış Yaseminciğim eklediğin fotoda, maşallah güzelliğine :)
YanıtlaSilsevgiler...
Merhaba Çiğdem hanım blogunuzla yaklaşık altı ay önce tesadüfen tanıştım. Bu zamana kadar int. ortamında beni etkileyen herhangi birşey olmadı, gerçekten çok etkilendim.
YanıtlaSilDevamlı takip ediyorum yazılarınızın çoğunu okudum kalanları da kısa zamanda tamalayacağım inanın çok istifade ettim,kendimi sabırsız ve yetersiz bir anne olarak gördüm.
Aslında sormak istediğim şu çocuklar hakkında eğitim mi aldınız? Birde sadece eğitim yetmez fiiliyata geçmedikten sonra. şefkat, sabır, sevgi ve fedakarlık gibi manevi duygular olmazsa ne kadar bilgisi olursa olsun yeterli olamaz mutlaka falso verir bi zaman sonra. bu yönden sizi taktir ediyorum, inanın hayran oldum...kendinizi nasıl yetiştirdiniz bu sırrı bizimle paylaşın lütfen..
Sevgiler Saadet Yamak
Saadet Hanim, cesaret verici sözleriniz ve desteğiniz için çok teşekkür ederim. Sakın kendinizi yetersiz anne olarak görmeyin, bu, bu bloğun amaçlarından birisi kesinlikle değil. Aksine ilham almak, ilham vermek için var, ve annelik çok zor olduğu için, hiç kimsenin sabrının yetmediğini bildiğim için, cesaret vermek, cesaret almak için…Hayır ilk bebeğime hamile kaldığımda aldığım temel bakim dersleri ve geçen sene aldığım toplamı 24 saati bulan anne babalık dersleri dışında çocuklarla ilgili ders almadım. Zaten niyetim burada bir uzman olarak değil, bir anne olarak deneme yanılma yoluyla edindiğim tecrübelerimi paylaşmak. Aslında vakitsizlikten yazamadım ama, bu anne babalık dersleri hakkında sevdiğim konuları ilk fırsatta özetlemek istiyorum. Bunun dışında sorumluluğunu aldığı her işi iyi yapmak isteyen, bu nedenle anneliğini çok önemseyen, çok okuyan, çok izleyen (hayatı ve çocuklarımı), öğrenmeye meraklı bir anneyim ama kesinlikle mükemmel değilim. Ben de çok bunalıyorum, çok tökezliyorum, düşüyorum. Biraz da bu yüzden yazıyorum, bana terapi olsun diye, onay alayım diye, akil alayım diye…Düşünüyorum ki belki burada birbirimize destek oluruz, birbirimize katkıda bulunuruz, dayanışma kurarız. Neticede ürünümüz çok değerli, ama hata kabul etmiyor değil. Her şeyden çok sevgimize ihtiyaçları var, bu bile onların gelişimi için tek başına yeterli diye düşünüyorum. Sorularınızın doğurduğu düşüncelerle bloğumda yazmayı planladığım diğer konuların sorularınızı daha iyi tamamlayacağını umut ediyorum. Bana yazdığınız için teşekkür ederim, öteki tarafta birilerinin olduğunu bilmek çok iyi geliyor. Sevgiyle…
YanıtlaSilçok teşekkürler benim içinde terapi oluyor yazılarınızı okumak,bloğunuzun sayesinde eksiklerimi tamamlamaya çalışıyorum...kızlarınız çok tatlı maşallah. hayırlı evlatlar olsun cümlesiyle,sağlıklı,güzel günler görsünler..
YanıtlaSilvakit buldukça görüşmek üzere.sevgiler... S. Yamak
canım arkadaşım her zamanki gibi yazdıklarını okurken keyif aldım. sen yazmaya ben okumaya devam. seni bir eş bir enne ve bir birey olarak uzaklarda başardıkların için tebrik ediyorum.
YanıtlaSilcanım arkadaşım
ne güzel insanın anne olması sana anne denilmesi sana sarılması dünyanın en güzel duygusu onunla vakit geçiriyor olabilmek bir şeyler üretmek onu gülümseyerek sana bakarken yakalamak. evet iyi ki anneyiz iyi ki varlar
sevil