Zaman ne çabuk geçiyor… Oysa benim babalar günü ile ilgili anlatacağım daha ne çok sey vardı. Geçen babalar gününü hatırlamıştım mesela. Çok heyecanlıydık. Çünkü Yasemin in ilk dans resitali babalar günündeydi. Kostümünü giydirmek, saçlarını yapmak, umduğumdan çok zamanımızı almıştı. Elim ayağıma dolanmıştı. Öyleki doğuma giderken bile çantamızı unutmadık, oysa resitale giderken, önce resital sonrasında vermek için hazıladığımız çiçeklerimizi, sonra Yasemin' in bale pabuçlarını evde bıraktığımızı farkedip, iki kere eve döndük.
Ben Yasemin' in dans derslerini baba kız aktıvitesi olarak planlamıştım. Yasemin' in hayatının bir parçasını, baba kız yaşayacaklardı, ben karışmayacaktım. Böylece Yasemin in bir konuda gelişmesini babası takip edecek, problemlere birlikte çözüm bulup, birlikte anılar yaratacaklardı, içinde sadece ikisinin olduğu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder