Kahvemin üzerine ilave ettiğim süte bakıyordum. Soğuk süt, fazladan ısınmış suya değince sağa sola hareketlerle ama kahveye de karışmadan dönmeye başladı. Fırtına sırasındaki gökyüzü gibi diye düşündüm. Tıpkı benim yüreğim gibi. Defne 2 yas bunalımlarına girmek için tamda anneannesini Türkiye’ye uğurladığımız, onsuz hayatımıza alışmaya çalıştığımız donemi seçmişti. Kahvaltı sonuna kadar o kadar fazla patlama yaşadı ki beni de ümitsizliğe sürükledi. İsyan ettim Allah”ım benimde düzgün ve sakin bir hayatim olacak mi diye? Büyük bebeğim Yasemin, “Anne Defne büyümüş!” diye bağırdığında tam bu umutsuzluk içindeydim.
Silkinerek başımı cevirdim. “Ne demek istiyorsun?” dedim. O, suratında koca bir gülümseme, gözlerinde masum ışıltılar, “Baksana!” dedi. İki eliyle kardeşinin ellerini yakalamıştı. "Artık ellerini tutarken", belini büktü, “böyle yapmıyorum, düz durunca da elleri bana yetişiyor! Neredeyse benim boyumda!!!” Ben asıl onun bunları keşfedecek, yorumlayacak yaşa geldiğine şaşarak “Büyümüş mü?” dedim. Yüzü kararsızlıkla bulandı, hemen toparlayıp “ Aferin benim akıllı kızıma Defne’miz büyüdü tabii!” dedim, onun coşkusuna katılarak. “Yakında sana arkadaş olacak.” Yakında sizde bana arkadaş olacaksınız diye düşündüm içimden.
Bunu bir işaret olarak aldım. Ümitsizliğe kapıldığım anda, Allah bana bir işaret göndermişti iste. “Büyüyorlar” diyordu, “Hepsine, her şeye değiyor….”
Silkinerek başımı cevirdim. “Ne demek istiyorsun?” dedim. O, suratında koca bir gülümseme, gözlerinde masum ışıltılar, “Baksana!” dedi. İki eliyle kardeşinin ellerini yakalamıştı. "Artık ellerini tutarken", belini büktü, “böyle yapmıyorum, düz durunca da elleri bana yetişiyor! Neredeyse benim boyumda!!!” Ben asıl onun bunları keşfedecek, yorumlayacak yaşa geldiğine şaşarak “Büyümüş mü?” dedim. Yüzü kararsızlıkla bulandı, hemen toparlayıp “ Aferin benim akıllı kızıma Defne’miz büyüdü tabii!” dedim, onun coşkusuna katılarak. “Yakında sana arkadaş olacak.” Yakında sizde bana arkadaş olacaksınız diye düşündüm içimden.
Bunu bir işaret olarak aldım. Ümitsizliğe kapıldığım anda, Allah bana bir işaret göndermişti iste. “Büyüyorlar” diyordu, “Hepsine, her şeye değiyor….”
Hem de ne kadar buyuk bir hizla degil mi Cigdemcim,yasarken fark edemedigimiz kadar buyuk bir hizla. Daha dun gibi Yasemin'in 2 yas bunalimlarini konustugumuz, bu cocuk nevi sahsina munhasir, bu gunler gecmeyecek mi dedigin gunler ama iste gecti. Hatta sana arkadas olacak zamanlari geldi, artik neredeyse bizim gibi dusunur, algilar, paylasir oldular. Babasinin yoklugunda Ozan'in ne kadar degistigini, olgunlastigini, buyudugunu, karizmasinin gelistigini gozlemliyorum. Onlardaki bu degisime hayranim. Defne de bir sure sonra belki Mercan icin Yasemin'inkilere benzer yorumlar yapacak. Onlar buyuyorlar, biz de onlarla anneligi (sanirim)her seferinde yeniden kesfediyoruz. Allaha sukurler olsun ki hayatimizdalar, yasama sebeplerimizin en onemlilerinden birisiler. Defnosa 2 yas macerasinda basarilar, kendi olmaya calisiyor kolay degil, sana da sabirlar, sabirlar, sabirlar canimcim :)
YanıtlaSil