Yeni Yılımız Güzel Aktivitelerle Dolu Olsun!

Kışın gri rengine, soğuk havasına ve uzun gecelerine renk getirecek ne varsa yapmaya hazırım. Allah’tan burada Noel ve sonrasında yeni yıl hazırlıkları, kışın ilk ayını kurtarıyor.

Evimizi kış için dekore etmek, bizim için en eğlenceli aktivitelerden biri. İşe, Yasemin’in beklemeye dayanamadığı, Noel ağacımızı çıkararak başlıyoruz. Biz Noel’i kutlamadığımız için, birde ince telleri çocukların bir yerlerine batabileceği icin, ağacı edinme konusunda epeyce direndim. Fakat bu işin buradaki pazarlaması çok büyük. Çocuklarımızı burada büyütüp, eğlencesi bu kadar büyük adetlerinden mahrum bırakmak, doğru gelmiyor bana. Bu nedenle babamızın tüm itirazlarına rağmen, gecen sene Noel’den az önce, herkes ağacını çoktan süslemiş, Noel’e hazır iken, artık indirime girmiş yapma Noel ağaçlarının önünden geçerken, Yasemin dizlerinin önüne çöküp avaz avaz benimde Noel ağacı hakkim, ben de Noel ağacımı süslemek istiyorum, ben de Noel babadan hediye almak istiyorum diye bağırıp, herkesi bize baktırdığında, aniden kararımı verip, orta boylu bir Noel ağacını, arabama atıverdim. Allah’tan imdadıma, yapılmış bir tarihi araştırma sonucu, Noel ağacı fikrinin çok eski Türk adetlerine dayandığına dair bir yazı geçti de, babamızı da zorlanmadan ikna edebildik.

Bu zor şartlarda edindiğimiz ağacımızı süslemek biz evin kızlarının heyecanlı bir eğlencesi. Babamız ağacı kurup da, ben dekor malzemelerini çıkardığımda, ağacı istediğimiz hale getirmek 1 saatten az sürdü.

Bu neşeli aktivitenin hemen bitmemesi için, sonraki gecelerde Yasemin’in bazı ağaç aksesuarlarını, parlak çıkartmalarla süslemesini istiyorum. Gecen yıl, tahta çubukları kar tanesi seklinde yapıştırarak, simlerle boyatmıştım. Bir Hintli arkadaşımsa kendi aile adetini yaratmış ve evlerinde Dünya ağacı yapıyorlarmış. Ağacın üzerine, dünyanın çeşitli ırklarına ait çocuk figürleri yapıp asıyorlarmış.

Yasemin’e biz Noel kutlamıyoruz sadece yeni yıl kutluyoruz dedim ama, o Noel Babaya mektup yazıp, acaba yaramaz listesinde miyimdir, ya bana hediye gelmezse diye, öyle çok heyecan yaptı ki, arkadaşlarına anlatacak bir şeyi olmazsa çok üzülür korkusuyla, Noel çoraplarına istediği oyuncak mücevherleri yerleştirdim. Sabah kalktığında yaşadığı rahatlama ve mutluluk, paha biçilmezdi.

Annenin Annesi

Annenin annesi buradaydı uzun bir suredir. Annesinin etrafında olmasının, insan üzerinde garip bir etkisi var. Kaç yaşında olursanız olun birden tekrar birinin çocuğu oluveriyorsunuz. Üzerinizdeki sorumluluklar birden hafifliyor, el değiştiriyor gibi. Annem buradayken benim hissettiklerim bu şekildeydi. Kim mutfağın sahibiyse evin de sahibi o oluyor galiba. Annem mutfakta yemek pişirirken, ben masada oturup kızlarıma aktivite yaptırırken, kendimi gene üniversite yıllarında buluveriyordum. Kızlarım benim değilmiş de kardeşimmiş gibi… Annem evdeyken ben en çok bir abla kadar sorumluluk alabilirdim, fazlasını değil.

Ne kadar hafifledim, ne kadar rahatladım, ne kadar kendime döndüm anlatamam. İşin güzel yanı küçükler bütün değişikliklere çok çabuk adapte olabiliyorlar. Onlarda çaresiz, yeni beni pekala kabullendiler. “Siz babayla yalnız mı çıkıyorsunuz yemeğe, bizde geliyor muyuz?” diye doğallıkla soruyorlardı mesela.

Babayla dansa gittiğinizde bizde gelebilir miyiz? O zaman evde bize dans eder misiniz?

Sizin babayla bugün okulunuz yok mu? Sen zaten annelerin en iyisisin(herkesin annesi gibi), neden annelik dersleri alıyorsun?

Babayla tenis oynarken sizi seyredebilir miyiz?

Anne biliyorsun bende kitapları çok seviyorum, kitap kulübüne benim gelemeyeceğime emin misin?

Anne bu kırmızı ayakkabılarını saklar misin, büyüyünce bende giymek istiyorum.

İşte böyle kendime de vakit ayırınca yazmaya devam edemedim. Bir şey yapmamaktan değil, çok şey yapmaktan…